Om maar met de welbekende deur in huis te vallen; ik stop even met bloggen. Ik gebruik in ieder geval even de maand oktober om me te concentreren op hoe ik verder ga. Ik heb gewoon even de puf niet meer om jullie mee te nemen in mijn verhalen en in mijn inzichten. Het is een sterk gevoel, waar ik nu gevolg aan geef. Sinds ik weet dat ik een HSP (Hoog Sensitief Persoon) ben, staat mijn wereld op zijn kop en ook mijn hele lijf.
De werking van het brein van een HSP-er verschilt echt enorm van het brein van een niet HSP brein. Inmiddels ben ik al op onderzoek uitgegaan en doe ik zelf mee aan onderzoeken om meer bekendheid te krijgen over dit/mijn brein. Mocht jezelf interesse hebben? Lees dan het boek van Esther Bergsma: Het hoogsensitieve brein. Voor mij vielen er zoveel stukjes op zijn plek, kon ik zo goed mijn gedrag verklaren en ook waarom ik zo vaak niet begrepen ben. Dit is ook een periode van resetten, voor mezelf opkomen en deuren openen maar ook zeker deuren sluiten. Patronen die verklaart kunnen worden door de werking van mijn brein, die ik me nu heel bewust ben en wanneer ik echt naar mezelf durf te luisteren me eigenlijk helemaal niets opleveren of hebben opgeleverd. Het resetten is begonnen, ook mijn lijf doet mee, alle rotzooi die ik in mijn lijf heb meegezeuld voor jaren en jaren komen er met kracht uit letterlijk. Ook verbaal gooi ik alles eruit wat ik al jaren heb opgekropt en nooit heb uitgesproken omdat ik nu eenmaal graag alles eerst oplos voor een ander. De realiteit is wel dat ik er pijnlijk achter kom dat wanneer ik echt voor mezelf kies, ik helemaal niet zo aardig lijk te zijn. Dat ik in waarde voor een ander daal en weet je ik vind het voor nu even prima. Voor mij is duidelijk dat wanneer ik het niet meer met me mee draag, ik weer verder kan. Het is niet altijd genuanceerd en als je me niet echt heb gezien komt het ook als een complete verrassing, maar als je me echt zou kennen zou je weten dat het er al heel lang zat en dat wanneer het eruit is er weer ruimte is voor mezelf, voor een ander en voor alles wat mogelijk is. Grappig genoeg geeft die constatering heel veel rust, het is eindelijk eerlijk en oprecht en als ik dan niet goed genoeg blijk te zijn dan is dat goed. Ik ga mezelf even niet meer ten overstaan van mijn hele wereld uitleggen.
In alle kwetsbaarheid heb ik alles altijd willen delen, heb ik opengestaan voor alles wat op me afkwam. Wanneer het in relaties moeilijk werd heb ik het met liefde naar mezelf toe toegetrokken en een oplossing aangedragen. Vaak met het resultaat dat het mij maar ook de relatie niet goed deed. Ook dat ik dan beschreven werd als te emotioneel of ook een mooie dat het altijd over mij ging. Nu weet ik dat het niet over mij ging, maar dat ik mezelf in dienst heb gezet van een ander. Ik vind het een mooie eigenschap of persoonskenmerk van mezelf. Ik durf nu ook wel te zeggen dat ik het oprecht jammer vind dat de mensen het om me heen niet onvoorwaardelijk kunnen ontvangen. De opmerking dat “too much love will kill you” en de vraag of ik minder liefde kan geven, brengen nu een liefdevolle glimlach op mijn mond. Ik voel nu meer medelijden dat je geen liefde kan ontvangen, waarschijnlijk omdat je het niet kan geven. Ik weet dat wanneer je dit leest, je het misschien als een aanval zult lezen of zelfs als een schop (na), maar weet dat ik dat nooit zou doen. Omdat ik zo goed heb gevoeld dat dit alles over jou zegt, je wil het zeker wederom niet zien. Want dan moet je toegeven hoeveel je hebt gemist en wat je mist. En dan moet je aan jezelf toegeven dat dat toch echt aan jezelf ligt. Ik ga er geen woorden meer aan wijden, ik weet en voel wat ik weet en wat ik voel, dat is voor mij nu even het allerbelangrijkste en dat ik mezelf weer terug vind met deze nieuwe inzichten.
Ik heb altijd gelooft in de kracht van delen en dat doe ik nog steeds. Delen van wat je voelt, hoort of ziet is heel krachtig en kan ook mensen heel dichtbij elkaar brengen, al is nu even voor mij het tegendeel waar. En dat begrijp ik ook wel omdat ik als HSP-er het “overneem” in plaats van de ruitmte geef om iets zelf te ontdekken. Ik ga voor mezelf op zoek hoe ik dit mechanisme van delen op een goede manier kan inzetten, zodat het wel werkt. Ik ga even goed naar mezelf luisteren, kijken en voelen. Ik neem het even niet meer van een ander over, ik deel het even alleen even met mezelf en met mijn coach en mensen die heel dichtbij mij staan. Ik ga op zoek naar hoe ik mijn inzichten kan inzetten voor mijzelf maar ook (toch) voor anderen, want het zou jammer zijn als mijn liefde en mijn gave niet ten goede worden ingezet, dat zou ik niet willen. Want ondanks dat ik misschien mensen heb verloren die onbeschaamd van mijn liefde hebben genoten en die meewarig naar mijn proces hebben gekeken en vervolgens niets met zichzelf hebben gedaan. Die mensen heb ik teleurgesteld of dat hebben ze misschien zichzelf wel gedaan. Ik weet dat de deur dicht is gegaan, in het vertrouwen dat er weer nieuwe deuren open gaan.Daarvoor neem ik even rustig de tijd en trek me terug in de warmte en de liefde die ik mezelf al zolang niet echt heb gegeven. Maar treur niet (hahaha) ik kom wel weer terug, in een betere versie van mezelf en met 100% Monique, niet meer maar zeker ook niet minder. Mocht je het jammer vinden om me even te missen? Nou dan kan je mijn verhaal wat mij hier heeft gebracht altijd teruglezen in de drie boeken die ik heb uitgebracht. Mijn poging om jou te verleiden om naar jezelf te kijken, naar je relaties te kijken en hoe je dit ook in je werk kan laten zien.
Wanneer je me persoonlijk wil spreken kan dat ook natuurlijk via mijn site:
www.vrouwelijkleierschap.online, kun je me altijd vinden en kun je mijn boeken bestellen, doen he want ze zijn heel leuk.
Voor nu zeg ik: tot ziens en blijf jezelf ont-wikkelen, dompel jezelf in zoveel mogelijk liefde die je maar kan vinden. Ga op zoek naar de beste versie van jezelf, ik weet dat je het kan! Ik ga precies hetzelfde doen en vooral ook zijn!
Mooi geschreven Monique! En nu even een pas op de plaats