Op mijn eerste dag van mijn nieuwe opdracht kreeg ik nog een cadeautje van een “oud” collega. Het boekje van Ben Tiggelaar: “Dromen, Durven, Doen”. Heel eerlijk heb ik het boekje nog niet gelezen, maar de titel spreekt mij in ieder geval zeer aan. Natuurlijk omdat ik het direct projecteer op mijn eigen situatie. Nu ik mezelf weer opnieuw moet voorstellen maak ik iedere keer weer keuzes wat ik wel en niet vertel over de afgelopen maanden. Hoe weinig of hoe uitgebreid ik mezelf ook introduceer ik merk dat ik veel waardering en complimenten oogst voor hoe ik mijn processen heb aangepakt en dat ik ook nog eens zo rustig uitzie. Terugkijkend is dat ook wel zo en nu op dit moment ben ik ook wel heel rustig en heb ook geaccepteerd dat het is wat het is. De keuzes die gemaakt zijn en de consequenties die daar uit voort zijn gekomen, krijgen nu een plek en voelen steeds meer als iets van mezelf, dat voelt heel goed!
Ik ben heel dankbaar dat ik verschillende lessen heb mogen leren, sommige heel pijnlijk en sommige ook heel mooi. En vaak kan je pas wat later aangeven wat je geleerd hebt. Soms ook zit het in hele kleine dingetjes en ogenschijnlijk kleine onbelangrijke punten kunnen iets wat veel dieper ligt blootleggen en mij helpen om weer meer inzicht te geven in vastgeroeste patronen en belemmerende overtuigingen. Hoe dat bij mij werkt? Ik deel het graag met jullie:
Op weg naar mijn nieuwe opdracht neem ik eigenlijk automatisch een voor mij heel bekende route, ik doe dat eigenlijk meer uit gewoonte dan dat ik daar over nadenk dat het misschien ook wel heel anders kan. Ik werd erop gewezen dat ik ook een hele andere route kon nemen, die mij tijd, kilometers en dus ook geld kan besparen. Mijn eerste reactie is dan eigenlijk gelijk, “ik doe het op mijn manier” en luister niet naar het advies van een ander. Totdat ik vanmorgen geen keuze had omdat mijn route helemaal vaststond en ik dus min of meer gedwongen was om die andere route te nemen. En wat bleek, deze route was eigenlijk heel prettig om te rijden, bespaarde tijd is in kilometers korter en zal daardoor ook minder frequente bezoekjes aan het tankstation opleveren. Dit is natuurlijk een heel simpel voorbeeld, maar toen ik erover naar ging denken en er vragen over kreeg werd mij een oud patroon bij mezelf heel duidelijk.
Mijn patroon is dat ik mij zelf heb “opgelegd” dat ik alleen kan leren wanneer ik zelf de ervaring op kan doen en dan de keuze kan maken wat ik wel of niet verander. Ik vind het voor mezelf ook een teken van zwakte wanneer ik op een ander “moet” leunen om een patroon te doorbreken. En weet je eigenlijk is het helemaal niet zo vervelend als ik “gewoon iets aanneem van een ander”. Waar ik dan altijd dacht dat ik dan als zwak ervaren zou worden, blijkt nu dat het bijna een tegenovergesteld gevoel geeft. Wat ik voel is dat ik degene die mij verder wil helpen ook waardeer en respecteer om het advies over te nemen of in ieder geval het een kans te geven. Dat ik er een ervaring bij krijg waarop ik nog steeds mijn eigen keuzes kan maken. Bovendien ben ik meer in verbinding met die persoon omdat ik doordat ik hem zie, laat zien dat ik deze persoon waardeer en respecteer en bovenal vertrouw om het advies op te volgen. Het is wel grappig want dat vind ik zelf altijd het aller fijnst als iemand mij terug geeft dat ik een goed advies heb gegeven waar iemand mee verder kan. En door zo een simpel voorbeeld werd ik zelf even met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik zelf een heel ander patroon had ontwikkeld en zelf dus heel anders handel. Nu is de keuze daar om er iets mee te doen of niet. Het voelt wel goed dus ik zal wat vaker van mijn eigen patroon gaan afwijken.
Om terug te komen op het titel van het boek, ik droom ervan om diepere verbindingen aan te gaan met de mensen in mijn omgeving. Ik ben me er nu van bewust dat ik soms moet durven om mijn eigen patronen los te laten en dan te doen wat er nodig is om die droom te laten uitkomen. Wat een bijzondere les, zo eentje die je op het eerste gezicht misschien niet direct zou herkennen en wanneer je jezelf de ruimte geeft om daar naar te kijken je het een dieper inzicht geeft. Weer een stapje in mijn zoektocht naar de beste versie van mijzelf. Zo dankbaar dat in iedere situatie, in iedere ontmoeting, in iedere advies weer een les kan schuilgaan die je meer inzicht geeft in welke patronen werken en welke niet. De vraag is dan, wat is je grootste droom, durf je er voor te gaan en wat ga je dan doen?
Kus en knuffel
Monique
Geef een reactie