Na een week in een Turks ziekenhuis, eigen keuze en een geslaagde operatie, veel tijd om te voelen, te ervaren en te vervelen. Werd langzaam maar zeker steeds duidelijker dat ik eerder dan verwacht aan een nieuwe fase van mijn leven begin. Voor mijn gevoel zou dat op mijn 50ste verjaardag gebeuren, maar aan alles voel ik dat ik de laatste belemmerende overtuigingen van mezelf heb afgeschud. Ik merkte dat ik het voor het eerst ok vond, dat mijn ex voor de zoveelste keer dat mijn intenties alleen betrekking hebben op onze kinderen en hun gevoel in twijfel trok. Na het zoveelste verwijt dat het alleen maar over mij gaat en om mij draait, terwijl hij zelf nooit naar zichzelf kijkt. Kan ik het naast me neerleggen en met liefde naar zijn proces kijken. Of dat ik me realiseer dat ik veel te snel mezelf aan de kant zet en me verontschuldig dat ik meer zie of het anders zie. Alsof mijn beeld er niet mag zijn of ik altijd het verkeerd zie. Ook daar kan ik nu liefdevol naar kijken en het naast me neer te leggen. Sterker nog bij de ander laten, want daar zit de “plek van moeite” voor hunzelf. Dat is waar zij zichzelf kunnen ontwikkelen, patronen kunnen doorbreken en zich vrij en onafhankelijk kunnen voelen. Het is het liefdevolle cadeautje wat ik keer op keer geef! Ook al vind ik het moeilijk om los te laten juist omdat er zoveel van mijn liefde aan vastzit, het gaat mij niet meer weerhouden om te doen wat ik voel (magisch voelen van diep van binnen). Laat ik de belemmerende overtuiging los dat het altijd over mij gaat en als dat wel zo is het mijn manier is om te delen, mezelf en de ander te helen en daar me te inspireren om zichzelf vanuit een ander perspectief te zien. De keuze is voor jezelf welk perspectief bij je past, hoe mooi is dat?
De mooie les die ik voor mezelf uit deze ont-moetingen haal:
Ik kan de pijn van een ander snel aanvoelen, soms kijk ik wat sneller door de wikkels heen, door mijn eigen ont-wikkeling kan ik mijn ervaring delen, zodat er bewustwording is en een keuze. Ik kan het wel verzachten als je me toelaat om met me mee te gaan naar je plek van moeite. Ik kan het niet overnemen, ik heb het geprobeerd maar dan wordt het meer een vorm van overtuigen. Mijn ervaringen kunnen je helpen, je hoeft het alleen maar naar die te gaan. En ook al kan het pijnlijk zijn wat je onder ogen komt, wees niet bang, want het is van jou en dat ben jij! Je hebt een keuze om daar iets mee te doen.
Ik ben daar, up untill now, vaak tegen mijn eigen belemmerende overtuigingen aangelopen. Vaak ingegeven door de reactie van de ander, die in de verdediging gaat en ontwijkend reageerd of zelf geërgerd op mij reageerd. Wat mij dan weer deed twijfelen aan mezelf en ja dat gaat het weer over mij terwijl het eigenlijk over jou mag gaan en jij de kans jezelf hebt om te ont-wikkelen.
In mijn dagboek van drie jaar geleden schreef ik, dat ik bijzonder onhandig ben in oppervlakkige gesprekken omdat ik daar altijd veel meer achter voel, dat mijn intuïtie op hol slaat en in mijn overdrive er eigenlijk altijd vervelende consequenties aanzitten, ik raak dan heel ver van mezelf. Want (on)bewust raak ik dan iets aan waar de ander die er (nog) niet klaar voor was. En ik heb ook geleerd dat het wel afhangt van de persoon waarmee ik in gesprek ga of bereid ben zoveel van mezelf weg te geven, wanneer ik je hou en herken ben ik zo onbegrensd nieuwsgierig hoe het werkt en wil ik graag de uitdaging aangaan om er samen beter van te worden. En leen ik je mijn ogen gevraagd en ongevraagd. Dit is voor mij altijd met heel veel liefde en vertrouwen, met zo weinig mogelijk oordeel, wel met reflectie en ervaring.
Nu ik het zo opschrijf voel ik de rust die in mij gekomen is, het vertrouwen in mijzelf en mijn intenties, de liefde voor mezelf en de mensen om me heen en bovenal de waardering voor het leven dat ik leef, de lessen die ik leer en bewondering voor mijn lijf die mij steunt en misschien ook wel metafoor staat voor wie ik ben:
Ode aan mijn lijf
Mijn lijf en ik hebben altijd een haat/liefde verhouding gehad
Toen ik jong was was het te dik en werd ik gepest
Ik heb mijn lijf aan zoveel verschillende diëten onderworpen dat ik de pogingen niet meer kan tellen.
Iedere keer deed mijn lijf haar best
Ik hongerde haar uit, zij bleef functioneren
Ik propte het vol en zij nam het op.
Mijn lijf gaf me kinderen toen ik er naar verlangde.
Mijn lijf fungeerde als reclamezuil toen we ons kledingbedrijf begonnen met vrouwen met een maatje meer.
Mijn lijf leerde mij en vrouwen om me heen om trots te zijn op het ontwerp van het vrouwelijk lijf.
Mijn lijf die ik antidepressiva toedienden, terwijl ze prima in staat was om zelf daar mee om te gaan.
Mijn lijf beschermde mij toen mijn hart sterker werd dan mijn hoofd.
Mijn lijf droeg we tijdens het hardlopen.
Mijn lijf is altijd sterk geweest en heeft mij altijd gesteund
Drie jaar geleden heb ik een gastric bypass ondergaan, ook hier liet mijn lijf mij niet inbed stek.
Mijn lijf onderging de operatie en herstelde waanzinnig snel
Mijn lijf liet veel overtollig vet los en mijn elastische huid herstelde zich voor een groot deel.
Mijn lijf liet me ervaren dat alles wat zij onderging mooie lessen waren in de zoektocht naar de beste versie van mezelf.
Nu heb ik mijn lijf weer een beproeving laten ondergaan. Het laatste vet is weggehaald en een buikwandcorrectie.
En weer mijn lijf, mijn super lijf laat mij niet in de steek. Nu een paar dagen na de operatie, toont ze haar kracht, haar flexibiliteit en haar vermogen om te herstellen!
Wat ben ik trots op mijn lijf.
Ik durf nu toe te geven dat alles wat ik mijn lijf toedicht op mij als geheel van toepassing is. En daarmee schud ik mijn laatste belemmerende overtuiging van mij af en begin ik aan een nieuwe fase van mijn leven!
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie