Dit jaar begin ik mijn blogs met 3 punten waar ik dankbaar voor ben, als reminder hoeveel er is om dankbaar voor te zijn. Het helpt mij in de zoektocht om de beste versie van mezelf te vinden en vooral ook vast te houden.
Ooit begon ik mijn zoektocht in 2012 heel bewust op zoek naar antwoorden op vragen die ik vooraf niet had kunnen bedenken. Ik noemde het al snel de zoektocht naar de beste versie van mezelf. Bewust iedere stap gezet, iedere gevoel gevoeld en iedere gedachten bedacht. Alle ervaringen, geanalyseerd, getoetst aan bestaande theorieën en zelf mijn eigen theorieën ontwikkeld. Ervaringen gedeeld, nieuwe experimenten aangegaan, alles en dan ook alles om de beste versie van mezelf te worden.
Een eigen taal gemaakt om zo woorden te geven aan wat mijn zoektocht ankers gaf. Om zo verbinding te maken, vertrouwen te geven om te veranderen. Ik heb mijn filosofie vrouwelijk leiderschap genoemd, ook wel VrLeiderschap. Drie peilers waarop Vrouwelijk Leiderschap is gebaseerd:
Ik heb deze filosofie inmiddels meerdere malen uitgeprobeerd om iedere keer tot de conclusie te komen dat dit de basis is waarop ik naar andere kijk en vooral ook naar mezelf. Ik ben vaak in mijn blogs de vraag gesteld of en hoe ik onvoorwaardelijk voor mezelf kon kiezen. Ik heb ook vaak proberen uit te vinden hoe hoofd en hart soms samen en soms tegen elkaar lijken te werken. Ben in paniek geweest, heb mij geschaamd, boos en verdrietig geweest. Verwondert en in verwarring geweest. Me afgevraagd of ik soms helemaal gek was, me tot professionals gekeerd om iedere keer weer de bevestiging te krijgen dat ik niet gek ben, dat ik juist heel bewust leef en bereid ben om te zien, horen en te voelen. Door de pijn te gaan, belemmerende overtuigingen te ont-wikkelen, naar mijn eigen proces te kijken en daarvan te leren. De verleiding weerstaan om te verschuilen achter “wat andere deden of juist niet”. Iedere keer de confrontatie met mezelf aan te gaan. Wat ben ik trots op mezelf en dankbaar voor al die mensen die mij bewust en onbewust iedere keer weer een stap verder hebben geholpen!
Ik kan oprecht zeggen dat ik op de eerste bestemming van mijn bestemming ben gekomen, bij mezelf! De zoektocht heeft me enorm veel eigen wijsheid gebracht. (Specialist in het mezelf zijn) Ik kan haast niet wachten om het te delen om meer vrouwen te inspireren en te motiveren op zoek te gaan naar de beste versie van zichzelf. Zodat er meer vrouwelijk energie vrijkomt vanuit onszelf. Vanuit het hart. Vanuit de intuïtie die een waardevolle kompas blijkt te zijn en waarop je altijd kan vertrouwen wanneer je onvoorwaardelijk voor jezelf kan kiezen en kan blijven. Een mooi inzicht zat in een klein zinnetje verpakt. Al jaren roep ik: “Een nee, is een ja voor iets anders”. Al eerder had een “nee” aan het begin gestaan voor iets anders, namelijk die “nee” had aan het begin gestaan van mijn zoektocht. De meest recente “nee” hielp me door me het laatste zetje te geven om onvoorwaardelijk voor mezelf te kiezen en te ontdekken dat het compleet, rustig en vredig voelde. Deze laatste “nee” deed me ervaren dat ik genoeg had gedaan, dat ik alles had gedaan om een afstand te overbruggen die door mij alleen niet te overbruggen was. Ik was in paniek, wat had ik verkeerd gedaan. Het was een “true no”, die niet van mij was. Die mij wel door alle emoties heen jaagde en met een klap op mijn beide benen zette. Want als alle emoties gevoeld zijn en alle overtuigingen ont-wikkeld zijn blijf jezelf over. Je hoofd is stil er valt niets meer te saboteren of voor te waarschuwen, je komt bij je hart. Ik realiseerde me dat ik niet overal een antwoord op heb en realiseerde me ook omdat dat kwam dat ik antwoord op vragen zocht die niet van mij waren. Dat de paniek vooral veroorzaakt werd in mijn hoofd omdat mijn hart luider werd. (Alles wat ik nodig heb, dat is er al). Mijn hoofd heeft mij in verwarring proberen te brengen met allemaal vooral negatieve gedachten. Angst gezaaid met irreële gedachten gebaseerd op het verleden om mij weg te houden bij mijn hart. Een machtsstrijd die ik de laatste tijd me heel bewust ben geweest. Een periode van onbalans en instabiliteit die me soms deed twijfelen aan mezelf, het was het waard want er is daarna rust en de bewuste keuze (Er is altijd een keuze) om mijn hoofd soms uit te zetten.
Dank je wel en dikke kus.
Welke nee hoorde jij? En welke ja zat er voor jou achter?
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie