Dit jaar begin ik mijn blogs met 3 punten waar ik dankbaar voor ben, als reminder hoeveel er is om dankbaar voor te zijn. Het helpt mij in de zoektocht om de beste versie van mezelf te vinden en vooral ook vast te houden.
- Dankbaar voor een mooie bloedmaan
- Dankbaar voor alle tranen die maar blijven komen
- Dankbaar voor mijn beste vriendin die er altijd voor me is als ik het even niet meer weet
Ik weet het even helemaal niet meer, alle inzichten lijk ik te zijn vergeten. Ik wordt herinnert aan keuzes die ik gemaakt heb in het afgelopen jaar. In een zakelijk gesprek, waarin ik me heel open opstelde, kreeg ik terug dat mijn worsteling van het afgelopen jaar heel zichtbaar was geweest. Dat de façade die ik dacht te hebben opgebouwd zo doorzichtig is als wat. Ik dacht dat ik mijn worsteling om me ondergeschikt te maken aan het proces van een ander mooi verpakt had. Maar nee, het is me dus niet gelukt. Het was dus heel duidelijk voor de mensen die echt naar me keken. Misschien wel het bewijs dat ik niet zo goed naar mezelf heb gekeken. Nu terugkijkend vind ik het ook een minachting van mij van de mensen om me heen. Alsof zij niet mijn onderstroom kunnen waarnemen. Een confrontatie met mezelf, iets van mij. Het mooie is wel dat als het van mij is, ik er ook iets mee kan doen.
In een van de vele gesprekken die ik met mijn beste vriendin had wees ze me er op dat ik ook best wel eens gelijk mag hebben. Dat ik me dat als het ware altijd ontzeg omdat ik de overtuiging heb dat gelijk hebben voor strijd staat, iets wat ver staat van je gevoel. En ik de ervaring heb dat wanneer ik mijn gelijk wil er geen ruimte is voor geluk. En feitelijk is dat alles wat ik wil, gelukkig zijn. Het klinkt heel ingewikkeld en zo voelt het ook op dit moment. Ik ben me dus bewust dat ik mezelf heb ingewikkeld in allemaal overtuigingen die niet meer helpend zijn en mij zeker niet blij maken. Dus wordt het tijd om ze los te laten.
Ont-wikkelen staat voor mij letterlijk van het ont-wikkelen van patronen en overtuigingen die zijn ontstaan en niet meer functioneel zijn. Mijn ervaring is dat het soms best lastig is om de patronen en overtuigingen te herkennen. Voor mij begint het met het bewust worden van patronen en overtuigingen. Ik wordt me bewust van niet (meer) werkende patronen wanneer ik voel dat het me niets meer oplevert. Let wel patronen en overtuigingen zijn niet per definitie iets negatiefs, het is ontstaan op een moment dat ik het nodig had.
Een patroon wat ik nu graag wil los laten is dat ik me ondergeschikt maak aan een ander. Dat ik op kom voor wat ik graag zou willen en dat ik op mezelf vertrouw dat dat goed is. Dat ik de wet van de aantrekkingskracht deze keer voor mezelf aanspreek en dat dat goed is! Dat is wel mijn thema, en moeilijk om onder ogen te zien, ik heb een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen en zoek dat vertrouwen en daarmee houvast bij een ander. En misschien maak ik me daarom wel ondergeschikt aan een ander. Het pijnlijkste wat iemand ooit tegen me heeft gezegd is dat omdat ik (te) veel van iemand, niet meer met mij om wil en kan gaan. Als ik het zo opschrijf en teruglees is dat zo onwerkelijk en merk ik dat ik dat totaal niet kan bevatten in welke context dan ook. En als ik wat afstand neem zie ik nu hoeveel dat over die ander zegt. Op dat moment heb ik het me heel erg aangetrokken en heeft het iets gedaan met het vertrouwen in mezelf. Dit omdat in mijn wereld niet zoiets bestaat als te veel liefde een overtuiging die ik niet los laat. Ik ben gaan twijfelen en het vooral geprobeerd weg te duwen om me zo weer ondergeschikt te maken. Het resultaat dat ik daardoor mezelf en de ander kwijtraak. Ik begin er van te leren, stapje voor stapje en wat die ander daar mee doet, dat is niet van mij en dat is best lastig als je (te) veel van iemand houd.
Het is weer een stap in mijn zoektocht naar de beste versie van mijzelf er zullen er vast nog meer volgen.
Kus en knuffel
Monique
Geef een reactie