Hoe vaak geef jij iemand een tweede kans voor een eerste indruk? in hoeverre ben je bereid om door je eigen patronen te kijken en iets nieuws te te zien? In hoeverre ben je bereid om je eigen keuze bij te stellen om iemand daarmee een plezier te doen? En hoe vaak ben je bereid om daarbij je eigen keuze op een tweede plaats te zetten? En niet vanuit een ‘slachtofferrol’ maar vanuit een vrije keuze. En hoe weet je dan dat het een keuze is die jezelf maakt? En wat is dan de consequentie van die keuze of bij je eigen keuze blijft of dat je die keuze bijstelt om een ander een plezier te doen. Zelf vind ik dit mechanisme, als ik het zo mag noemen, heel interessant.
Mijn keuze
In mijn leven heb ik verschillende keuzes gemaakt, waarbij later zo bleek ik onbewust mijn eigen keuzes aan de kant heb gezet. Keuzes die ik maakte met de beste en meest liefdevolle intenties die ik kon bedenken. Keuzes die in eerste instantie ook veel leken op te leveren, echter achteraf altijd met een hoge prijs terugbetaald moesten worden. De prijs van hartepijn of in sommige gevallen een gebroken hart. De prijs van het gevoel dat je waardeloos bent of het gevoel dat je niet gezien wordt. Dat het ‘bijstellen’ van keuzes die vanuit jezelf komen, vanuit je kern, brengen je steeds verder van je af. in mijn eigen woorden: wikkelen deze ervaringen je in met (belemmerende) overtuigingen en als je hier naar blijft luisteren, dan blijf je geloven dat dat is wat je bent; waardeloos en ongezien.
Ont-wikkelen
Gelukkig is het altijd mogelijk om iets waarmee je jezelf hebt ingewikkeld ook meer te ont-wikkelen (alles wat is aangeleerd kan ook weer afgeleerd worden). Het vraagt wel wat energie en wat doorzettingsvermogen, ook kracht om door je eigen pijn te gaan om te zien wat er werkelijk is. En daar zit wel de uitdaging, het is veel makkelijker om je eigen pijn aan de kant te zetten en dan de verantwoordelijkheid van die pijn buiten jezelf te leggen. Als de ander mijn keuze had begrepen en mijn liefdevolle intenties werkelijk had gezien, dan had ik deze pijn niet gehad. Misschien, maar realiseer je dan wel dat je steeds verder van je eigen kern bent gekomen. Weet ook dat sommige patronen en overtuigingen zo vast zitten dat het lijkt alsof het je kern zijn geworden. Er is mij vaak gevraagd of dat niet ook goed is. Het antwoord op die vraag kan alleen maar gegeven worden door degene die de vraag stelt. Ieder antwoord zal het antwoord zijn van een ander en in mijn optiek ook nooit antwoord geven op de vraag dit wordt gesteld. Voor de hoofdmensen, hiermee bedoel ik niet antwoorden op exacte en feitelijke vragen, vragen waarop we de antwoorden hebben afgesproken, bv 1+1 = 2, hier heb je ook geleerd en afgeleerd. Dit mechanisme heeft ons tegelijkertijd ook laten zien dat er een goed en een slecht is. Het heeft alles heel absoluut gemaakt. Terwijl er tegelijkertijd ook zoveel zaken gebeuren die alleen te verklaren zijn door naar jezelf te kijken. Jezelf iedere keer opnieuw een kans op een ander antwoorden te geven die he beste bij jou passen in het nu.
Jouw kern
Door steeds je eigen antwoorden te ontdekken, ont-wikkel je steeds meer van belemmerende overtuigingen en kom je ook dichter bij je eigen kern. Ik geef toe dat het een uitdaging is en dat het soms ook opnieuw pijn oplevert, maar wel een pijn dat je aankunt want deze is van jezelf en is niet aangedaan door een ander en ben je ook niet afhankelijk van de ander om de pijn weg te nemen. Voor de lezers die moeite hebben om dit in absolute zin niet kunnen begrijpen of niet herkennen dat er meer lagen in zichzelf hebben. Weet dan dat het goed is en dat het geen strijd is wie of wat gelijk heeft. Het gaat erom dat je gelukkig bent in het hier en nu ongeacht het mechanisme wat bewust of onbewust voor jou werkt. Misschien verveel ik je wel met mijn ideeën en inzichten, misschien irriteert het je omdat het zo ongrijpbaar is. En alles is goed, het zijn mijn ogen die er zo naar kijken, die ik je leen om je bewust te maken dat je een keuze hebt om anders naar jezelf te kijken en de uitdaging of verleiding om op zoek te gaan naar je eigen kern. Je keuze af te wegen of ze je gelijk geven of je gelukkig maken. Wat wordt gegeven kan worden afgenomen, hetgeen wat je maakt is van jezelf.
En ook al doen de keuzes die je maakt soms in het begin heel veel pijn, zolang ze vanuit je eigen kern komen, zullen ze je ook gelukkig maken. daarom geef ik mezelf een 2de, 3de, 4de, 5de en oneindig veel kansen om mezelf te blijven vinden, te blijven ont-wikkelen en vooral het geluk in mezelf te vinden. En als mensen mij verdrietig zien of de pijn die ik deel beoordelen als iets van hun gelijk, dat het niet iets is voor hen. Dan geef ik ze met liefde gelijk, dat is de keuze die iedereen voor zichzelf maakt. Of toch niet?
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie