Vaak heb ik het gevoel dat alles door elkaar heen loopt en soms ook dat alles tegelijkertijd bij elkaar komt. Ik gebruik dan het metafoor dat mijn benen in het verleden zijn, mijn lijf in het heden en mijn hoofd in de toekomst. Ik deel hier met jullie hoe dat nu voor mij werkt, in de hoop dat je het oordeelloos kan lezen en vooral eruit haalt welke betekenis het heeft voor jou.
Dit is een periode waar vooral mijn lijf (het heden in dit metafoor) letterlijk alle energie van mij vraagt om te herstellen. Mijn hoofd wil dit gewoon achter zicht wil laten en wil vooral verder en mijn benen nog wat vast zitten in hoe het was, het verleden. Voor iemand zoals ik die altijd veel energie heeft en het ook vaak druk heeft en zich druk maakt, is het heel moeilijk om in dit moment te ervaren dat er even niet genoeg energie is om op alle fronten te acteren, omdat alle energie nu opgaat aan het herstel van mijn lijf. Ik werk wat minder en ben wat vaker alleen thuis, lig dan op de bank en voel dat ik dan echt even geen kant op kan. Ik krijg de tijd om (niet geheel vrijwillig) even stil te staan in wat er is en wat er mag zijn. Er komt vast een moment dat ik hierop terugkijk en dat ik het als heel waardevol kan zien, nu even niet. Mij helpt het dan om het van me af te schrijven, zo te ordenen (voor zover dat lukt als dyslect). Kijk vooral met me mee, maar probeer geen oordeel te hebben over mij, lees het met liefde en als het iets bij je raakt, houd dat dan vooral bij jezelf. Je hebt namelijk ook een keuze om dit niet te lezen. Ik heb er namelijk even geen behoefte aan als je je ogen aan mij leent, terwijl je dan niet naar jezelf kijkt. Als ik iets heel zeker weet is dat ik altijd naar mezelf kijk, dat ik het altijd bij mezelf houd en daar altijd iets mee doe. Ik deel dit dus volledig in de filosofie van Vrouwelijk Leiderschap, ik deel dit om mezelf te helen en jou te inspireren om er zelf iets mee te doen. Jij kan mij niet helen, net als dat ik jou niet kan helen, je inspireren met mijn inzichten en je laten zien dat je er niet alleen voor staat.
In deze periode ervaar ik dat ik vaak terugkijk, dat begint al wanneer ik kijk naar mijn lijf en hoe dit nu (weer) verandert. In het verleden was ik dik en zoals ik vaak heb aangegeven was ik dik omdat ik niet wilde voelen en met eten dat gevoel kon onderdrukken. Nu er letterlijk geen ruimte meer is in mijn lijf om het gevoel weg te eten, moet je door het gevoel heen. Oud zeer heeft nu de ruimte om naar boven te komen en vraagt om verwerkt te worden. Soms komt er onverklaarbare woede, verdriet en frustratie naar boven, ongecontroleerd en ongenuanceerd als een strandbal die te lang onder water is gehouden. Het is de pijn uit het verleden van het kleine meisje in mij, de spirituele lezers onder ons weten precies wat ik bedoel. Het meisje wat zichzelf heeft ingewikkeld in overtuigingen en patronen om er bij te horen en de pijn niet te hoeven voelen van het “anders” zijn. En de volwassen vrouw in mij heeft geleerd om dat meisje te onderdrukken. En nu ervaar ik dat het niet meer kan, dat ik haar mag vrij laten omdat ze graag hier wil zijn. Nu mijn levenswerk bijna het daglicht gaat zien, geboren gaat worden weet ik dat zij vrij moet zijn. De filosofie van Vrouwelijk Leiderschap is haar (mijn) droom die nu gaat uitkomen, ik had het zonder de herontdekking van dat kleine meisje in mij niet kunnen doen. De eigen-wijsheid die zij in zich heeft en die nu steeds meer naar boven moet komen. Soms de onzekerheid dat ze het niet alleen kan en zich in een reflex vastklampt zoals wat ze weet uit het verleden, laat haar soms letterlijk stil staan (haar benen) en blijft ze hangen in het verleden. Dat kleine meisje heeft ook de gave om de pijn van anderen te voelen en die in zich op te nemen. Steeds vaker ervaar ik dat ik uiting geef aan de pijn van een ander, dat ik de pijn niet herken als van mezelf maar dat het van een ander is. Hoe ik daar mee om moet gaan, weet ik nog niet, maar ik ben het me bewust en het feit dat ik het hier deel is al een hele stap.
Nu ik in en met mijn lijf zit is er ruimte voor al deze ervaringen, inzichten en ben ik me bewust van het feit dat je ook je energie maar één keer kan uitgeven en dat dat nu vooral moet gaan zitten in mezelf en alleen in mezelf. Zodat ik wanneer ik in het nu mezelf alle liefde, warmte en rust geef ik er weer sterker uitkom. Ik moet vechten tegen mijn eigen oordeel dat dat niet kan, dat ik er altijd voor alles en iedereen moet zijn. Er zullen mensen bevestigend knikken en mij willen aanmoedigen om vooral dat ook te doen, aan diegene wil ik teruggeven; Dank je wel, en moedig vooral ook jezelf aan om voor jezelf te kiezen. Mijn inzicht is wanneer ik me op een ander focus ik wegloop voor iets van mezelf. Durf je ook te kijken naar wat jou vasthoud of kan en durf jij te zeggen dat bovenstaande niet op jou van toepassing is? Net als ik aan jou vraag om geen oordeel te hebben over mij, zal ik dat zeker hier ook niet richting jou doen. Ik heb namelijk alle energie nodig om mijn benen, lijf en hoofd bij elkaar te houden.
In dit hele verhaal is mijn hoofd even helemaal stil. Alsof ik even niet weet wat er morgen zal zijn alsof ik alles wat ik “bedacht” had voor de toekomst er niet meer is. Geen energie meer steken in iets wat ik niet kan beïnvloeden, de vrijheid om de focus in mezelf te leggen op wat er nu is. Mensen uit mijn omgeving zullen dit zeker ook bevestigen: “dit hebben we je toch steeds gezegd?”. Ja en dank je wel daarvoor en in hoeverre ben je zelf bereid om je hoofd uit te zetten en te ervaren dat wat er nu is voor jou? Dit is mijn verhaal, mijn leven en mijn inzichten, nogmaals ik deel het met je zodat ik mezelf heel en in mijn droom inspireer ik je om vooral naar jezelf te blijven kijken. Zodat wij in verbinding blijven in de puurste vorm namelijk ik het heden, zonder een voorschot te nemen op de toekomst en los van wat ons vasthoud in het verleden. Voor mij is er nog wat te doen, dat ik ook niet langer iets wat van een ander is overneem, te herkennen wanneer ik mee ga in de emotie van een ander en het vooral ook niet overneem. Precies zoals ik het zelf heel graag wil, op mijn eigen-wijze het ontdekken wat er te ont-wikkelen valt en erop vertrouwen dat het altijd goed is. Vooral dat ik niet verantwoordelijk ben of kan zijn voor het verleden, heden en toekomst van een ander.
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie