Normaal gesproken meng ik me niet zo graag in een publiek debat. Ik vind dat best spannend, maar nu stap ik uit mijn comfort zone en doe het wel. De reden waarom ik het doe is omdat in mijn optiek het vrouwenquotum indruist tegen alles waar ik voor sta en zeker ook indruist tegen de filosofie van Vrouwelijk Leiderschap. Ik neem je graag mee in mijn filosofie van Vrouwelijk Leiderschap en hoe ik hier naar kijk.
Al heel wat jaren loop ik als P&O-er rond in verschillende bedrijven en heb ik verschillende functies binnen dit vakgebied mogen bekleden. Ik heb met verschillende vrouwelijke en mannelijke leidinggevende mogen werken. Ik heb leiders en lijders mogen ontmoeten. Mensen in de top die voor de macht gaan, eigen belang en daar mee angst hebben gecreëerd, dit is overigens niet te herleiden tot een geslacht. Ik heb met verwondering gekeken naar de mensen van “de werkvloer” die dit lijdzaam ondergingen, die zich gingen gedragen als slachtoffer. Die achterover gingen leunen en zich lieten vertellen wat ze wel of niet moesten doen. Ik heb mensen zien verpieteren en ver van zichzelf zien gaan, ik heb gezien hoe ze mee gingen in een structuur van deze angst, belangen en macht en hoe ze dit daardoor altijd in stand hebben gehouden. Met Vrouwelijk Leiderschap wil ik graag een andere mogelijkheid laten zien en een keuze laten ontstaan. Een organisatie waar juist meer vanuit liefde wordt gewerkt. Liefde voor waar je voor staat en voor je eigen persoonlijk toegevoegde waarde. Waar verbinding wordt gemaakt tussen mensen op hartniveau, waar mensen elkaar echt wil leren kennen om zo de beste versie van zichzelf en van elkaar te kunnen worden en kunnen en durven te laten zien. Waar gewerkt wordt vanuit de essentie, waarom je hier werkelijk bent en wat je te brengen hebt. Dit kan zowel op individueel niveau, als op team niveau als op organisatieniveau. Een omgeving creëren waar je wordt uitgedaagd om de beste versie van jezelf te zijn, je eigen toegevoegde waarde te kennen en daar ook je verantwoordelijkheid voor te nemen om zo bij te dragen aan het resultaat van je organisatie. De filosofie van Vrouwelijk Leiderschap is gebaseerd op mijn overtuigingen dat:
– Iedereen specialist is in het zichzelf zijn
– Dat alles wat je nodig hebt er al is
– Dat je altijd een keuze hebt
In mijn eigen rol als leidinggevende vind ik het ook heel belangrijk dat mensen hun eigen keuzes maken, dat ze hun eigen antwoorden vinden maar vooral ook dat ze zelf aangeven welke persoonlijke toegevoegde waarde ze willen en kunnen inzetten om het team/organisatie tot een succes te maken.
Ik heb het Vrouwelijk Leiderschap genoemd omdat het voor mij vooral om de vrouwelijke energie in leiderschap gaat. Dit heeft iedereen in zich, ook mannen. Het gaat in leiderschap vooral om elkaar uit te dagen om de beste versie van jezelf te worden en daarmee te kunnen bijdrage aan het resultaat van een organisatie, Vrouwelijk Leiderschap is dus niet gebonden aan een positie of titel, het is een keuze om te handelen en te inspireren.
Dit gezegd hebbende kom ik op mijn afkeer tegen het vrouwenquotum. In mijn optiek gaat dit over een kwantitatieve maatregel om optisch meer vrouwen in de top te krijgen, om meer gelijkheid en diversiteit in “The old mensclub” te realiseren. Om vrouwen door het zogenaamde glazenplafond te laten groeien. Ik vraag me werkelijk af wat de wijze mensen beoogd hebben met deze maatregel toen zij deze bedachten. Ja ja, ik ken de cijfers en ik weet dat er minder vrouwen in de top zitten, maar weten we werkelijk waarom? Kunnen we de oorzaak aangeven? Natuurlijk buitelen de geleerden zich hier weer over elkaar, vrouwen hebben een onderbreking in hun carrière door het krijgen van kinderen, ze zijn niet mondig genoeg, ze krijgen de kans niet. Ze zijn niet hard genoeg en zijn niet bereid om zichzelf op te offeren zoals mannen dat doen, dat is dan ook nog wel de vraag. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Dan heb ik het nog niet eens over wel of niet gelijk belonen. Alles is waar, alleen denk ik niet dat zo een maatregel daar echt iets aan verandert. Ik denk zelfs dat je het tegenovergestelde bereikt door het zo op te leggen en heel discriminerend werkt voor zowel mannen als vrouwen.
Mijn visie is dat er wel degelijk behoefte is aan meer Vrouwelijk Leiderschap in de top van de organisaties, maar dan wel zoals hier boven beschreven. Dat is waar de behoefte zit binnen organisaties, meer liefde, verbinding en vanuit de essentie. Dat je de ruimte krijgt om uit te groeien tot de beste versie van jezelf. Voor mij zijn dat de Leiders van de toekomst en het is jammer dat dat eerst moet beginnen in de top, het zij zo. Ik hoop dat met de introductie van Vrouwelijk Leiderschap een open dialoog ontstaat, een mogelijkheid en een keuze om de beste versie van een organisatie te laten ontstaan uit de optelsom van de beste versie van haar medewerkers. Om de juiste mensen op de juiste plek in de organisatie te zetten waar hun persoonlijk toegevoegde waarde het beste tot uitdrukking komt. Dan heb je in mijn optiek geen vrouwenquotum nodig maar het lef om een vast patroon los te laten, het patroon van macht, belang en angst en daarvoor in de plaats een patroon van liefde, verbinding en essentie in de plaats te zetten. Dan zit iedereen op de plek waar hij of zij de meeste toegevoegde waarde heeft vanuit zijn of haar specialisme in het zichzelf zijn, omdat hij of zij alles hebben wat nodig is al heeft. Hij of zij zelf een keuze hebben om waar dan ook hun persoonlijk toegevoegde waarde in te zetten.
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie