Ken je dat gevoel dat je iemand wel door elkaar kan schudden om dat te laten zien wat jij voelt of denkt dat er is? Ken je dat gevoel dat het je zo machteloos bent dat je meer woorden gaat gebruiken dan eigenlijk nodig is? Alles maar dan ook alles om gehoord te worden, misschien wel serieus genomen te worden en vooral ook om gezien te worden. Wat als het gevoel zo sterk is dat het je het bijna niet kan geloven dat de ander het ook niet zo voelt, omdat het voor jou zo duidelijk is dat het er is? Wat doe je dan? Ben jij dan iemand die:
– Probeert te overtuigen
– Probeert weg te lopen
– Probeert te begrijpen
– Probeert te veranderen
– Probeert de ander te veranderen
Misschien doe je het wel allemaal, maar wat levert het op en hoelang wil je doorgaan om jezelf zo “belachelijk” te maken om iemand mee te nemen in een diepere laag die niet altijd even goed zichtbaar is maar voor jou zo overduidelijk voelbaar. In welke laag kan je dan verbinding maken en is dat dan genoeg wanneer je voelt dat er zoveel lagen dieper nog meer verbinding te vinden is? Misschien raak ik je nu kwijt als ik deze vragen stel, dat kan ik me ook goed voorstellen want ik raak mezelf ook vaak kwijt in deze vragen. Toch blijf ik zoeken naar antwoorden die in mij verscholen zijn om weer verder te komen en te begrijpen hoe verschillende energiestromen werken en hoe die op elkaar te laten aansluiten. Het gaat over de verbinding tussen twee mensen en hoe zij onderdeel zijn van een groter geheel. Hoe een verbinding diepte krijgt en onvoorwaardelijk wordt naarmate je elkaar in verbinding los kan laten. Ik kan dit het beste uitleggen aan de hand van ervaringen in mijn leven:
Ik heb in mijn leven twee keer het gevoel gehad dat ik mijn “soulmate” heb ont-moet en wat mij verwondert is hoe in de basis het bij beide gelijk voelde dat het zo moest zijn (het magisch moeten) Bij mijn beste vriendin heeft het magisch uitgepakt en ging het met mijn beste vriend helemaal mis en voelt het als een vloek (beetje Harry Potter). Toen ik mijn beste vriendin ont-moette was er gelijk een chemie een positieve energie, ik viel in haar liefde en zij in die van mij. Als had ik dat twintig jaar geleden niet zo kunnen omschrijven, nu in retroperspectief zou ik het zo willen omschrijven. We hebben met elkaar op steeds meer lagen leren kennen. De liefde is diepgeworteld, onze vriendschap is niet te definiëren er is een onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen in elkaar. Deze liefde die we delen is exclusief en dat maakt het zo magisch. Niet dat je niet van meer mensen kan houden, maar ik geloof wel dat er zoveel meer lagen zijn in de liefde, dat is niet echt uit te leggen maar ik voor mij een gevoel. Maar die intense liefde die je kan voelen voor mijn vriendin komt uit de diepste laag en is bijna kosmisch. Dat klinkt misschien wat overdreven als je die laag nog niet hebt mogen ontdekken, want als je daar geweest bent weet je dat die liefde de bron en het antwoord is voor heel veel vragen. Dat maakt dat wij verbonden zijn en hoe veel wij ook verschillen in de meer zichtbare lagen dat maakt dat onze liefde niet stuk kan. Door deze ervaring, kan je ook andere vormen van liefde onderscheiden en zien waar mensen zitten en in welke laag ze zijn geland. Wanneer je in die diepere laag zit kan je ook oordeelloos naar elkaar kijken en elkaar uitdagen.
Wat mij nu bezig houdt is dat ik hetzelfde gevoel had toen ik mijn beste vriend leerde kennen. Dat “magisch moeten” en ik denk nu dat ik zo vertrouwd was met die diepere laag van liefde dat ik daar gelijk in kon gaan zitten. En hem ook probeerde te overtuigen van wat er voor mij zo duidelijk aanwezig was. Ik heb zoveel woorden gegeven om dit proces uit te leggen en hem te laten ervaren wat die diepere verbinding is, dat ik hem in feite kwijt ben geraakt. In retroperspectief denk ik dat ik hem met mijn hoofd heb willen uitleggen wat er op een diepere laag bij mij gebeurde. Ik heb geprobeerd te veranderen, zodat ik meer op een laag kwam waar ik dacht dat hij zat. Soms verraste hij me met opmerkingen, songteksten of vragen dat ik er gelijk van uitging dat hij ook die verbinding had gevonden in die diepere laag met mij. Ik heb mijn best gedaan om hem te begrijpen, maar dat lukt domweg niet in mijn hoofd, want dit is voor mij iets intuïtiefs wat zich pas achteraf laat verklaren. Natuurlijk heb ik geprobeerd om hem te veranderen en inmiddels voel ik ook wel dat dat niet lukt, want veranderen doe je alleen voor jezelf. Dus ben ik maar weg gelopen, van hem dan, want dat “magisch moeten” is nog lang niet weg.
Vaak heb ik in mijn blogs een aantal wijsheden gedeponeerd die nu ook weer op mezelf van toepassing zijn. Het feit dat ik nu mijn beste vriend kwijt bent zegt niets over hem en over hoe hij in zijn leven staat. Het zegt evenmin iets over mij en hoe ik in mijn leven sta. Het zegt alleen iets over de verbinding die niet tot stand kan komen omdat we beide (on)bewust op een andere laag die verbinding zoeken. Pijnlijk is het wel, ik denk voor ons beide. Inmiddels is onze relatie zo ingewikkeld geworden met zoveel (belemmerende) overtuigingen dat we heel ver zijn geraakt van die diepere laag dat ik oprecht niet meer weet of we daar ooit zullen komen. Dat geeft me een machteloos gevoel, omdat ik in mijn hart voel dat er zoveel liefde zit er alleen (nog) niet mag ZIJN.
Toen ik het mijn beste vriendin besprak kwamen ik tot de conclusie, dat wij allebei het diepgewortelde gevoel hebben dat de verbinding tussen ons voor altijd is. Dat er mensen om ons heen komen en gaan, maar wij onvoorwaardelijk met elkaar verbonden zullen blijven, in welke vorm dan ook
Misschien moet ik aan de opsomming hierboven nog iets toevoegen, proberen te berusten in het feit dat iemand niet dat “magisch moeten” kan of wil voelen. En op mezelf blijven vertrouwen dat wat ik gevoeld en gezien heb er IS, in ieder geval voor mij. Ik ben heel gelukkig en dankbaar dat ik mijn beste vriendin heb gevonden, al had dat allang in de sterren gestaan. En wat er voor mij en mijn beste vriend in de sterren staat…… ik weet het even niet! Dus vertrouw ik op het proces en de energie en chemie die ons ooit samenbracht, ooit zal ontvouwen en betekenis zal geven aan wat wij hebben gedeeld.
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie