En dan is het zover ben ik morgen 50! Een heel sterk gevoel dat ik een nieuwe fase in ga. Dat ik bewust “over de streep” ga en mezelf toesta dat ik mezelf niet meer zo serieus hoef te nemen, terwijl de mensen om me heen dat steeds meer lijken te doen. Alles wat ik in de voorafgaande jaren heb ervaren, mogen leren, de pijnlijke momenten, de euforie van behaalde successen, de pijn van verbroken relaties en het terugvinden van wie ik werkelijk ben hebben me op dit punt gebracht. De afgelopen weken heeft het letterlijk en figuurlijk behoorlijk gestormd in en om mij.
Een nieuwe fase die mij op mijn benen heeft gezet en daarmee mijn verleden te accepteren als onderdeel van wie ik ben. Dat kleine meisje die er bij probeerde te horen en alles deed om gezien en gehoord te worden. Nu weet ik en heb ik het vertrouwen gevonden dat de mensen die mij willen zien en willen horen er altijd zijn geweest en zullen zijn. Dat ik een bijzonder verhaal te vertellen heb en een droom die gaat uitkomen. Dat dat kleine meisje vrij mag zijn om te spelen en te dromen en de lessen van het verleden mag ont-wikkelen!
Mijn lijf staat stevig op dat fundament van het verleden in het NU. In het NU waar ik Niets meer ga Uitsluiten en opnieuw alles onvoorwaardelijk aanga om mijn droom te laten uitkomen. Blijf mensen mijn ogen lenen voor een ander perspectief en doe een stapje terug wanneer die stap wat pijnlijk is voor een ander. Neem het niet meer over en accepteer (vooral voor mezelf) dat iedereen dat op zijn of haar eigen moment zal doen. Hoe veel ik ook van ze hou en hoe graag ik ze een ander inzicht zou willen laten ervaren. Het mooie is dat er genoeg voorbeelden zijn dat mensen weer terugkomen op het moment dat het (voor hun hart) klopt. Want hoe hard ik ook werk en inzichten deel het levert niets op en kost alleen energie in het NU. Dat leer ik op dit moment heel nadrukkelijk van mijn lijf in het NU, alle energie gaat nu in mijn lijf zitten voor een herstel. En het mooie is dat waar er een litteken is geheeld het sterker is dan ooit. Een krachtige bewustwording waar ik zelf mijn inspiratie uit haal en met vertrouwen de toekomst in stap.
Boven die sterke benen, dat mooie en krachtige lijf staat een waanzinnig hoofd. Een hoofd waar onwijs veel opslag zit van alles wat gebeurd is, waar (risico)analyse’s worden gemaakt. Het hoofd wat mij soms afremde en mij probeert te beschermen tegen de pijn en angst uit het verleden. Maar ook een plek waar planningen tot stand komen om mijn droom te laten uitkomen. En daar is mijn hoofd best succesvol in:
Het platform voor Vrouwelijk Leiderschap 5 maart 2020 op mijn verjaardag beschikbaar: vrouwelijkleiderschap.online
Lancering van 3 boeken over Vrouwelijk Leiderschap op 30 april as.
Dat is alleen nog maar de eerste stap.
Vertaling van de boeken om ze ook uit te laten komen in Amerika.
Mooie ont-wikkelshops en inspiratiesessies om mijn droom verder de wereld in te brengen.
Ik doe dit natuurlijk niet alleen, ik mag op de schouders staan van zeer inspirerende mensen die mij aanmoedigen en hun specialisme inzetten om deze droom uit te laten komen:
Diana Driehuis, mijn beste vriendin, mijn compagnon en zoveel meer! Zij gelooft meer in mij dan ik soms in mezelf geloof. Ik ben dankbaar dat ze mij haar ogen leent.
Nicole Moerman, letterlijk tekent zij mijn verhalen op met haar talent. Dankbaar dat ze iedere keer weer de tijd vind om mijn gedachtenkronkels om te zetten in tekening.
Carola Kesteloo, de vrouw die de uitdaging aan is gegaan om mijn boeken te redigeren. En zeer binnenkort zien jullie het waanzinnig mooie resultaat. Dankbaar dat ze met haar talent mijn essentie heeft weten te vangen.
Evaline Allijn, een collega van Werkom die mij inspireert om steeds weer de beste versie neer te zetten van Vrouwelijk Leiderschap, haar talent voor communicatie inzet om een bijdrage te leveren aan mijn droom, dank je wel.
Brenda Tjipjes met wie is samen de eerste stappen zet om de University of Female Leadership op te zetten. Dankbaar dat zij, naast alles wat ze doet, een gaatje vindt om dit fundament neer te zetten!
En dan Michel Schönhage, de enige man tot nu toe, die de uitdaging aanging om een compleet roze site te bouwen, hoe geweldig is dat. Vanaf 5 maart fase 0 en er zullen nog vele fases volgen. Dank je wel voor je geduld, je kijk en je kwaliteiten.
En dan tot slot mijn kinderen, mijn grootste leermeesters, liefdevolle inspiratiebronnen en ogen die mij keer op keer uitdagen om een ander perspectief in overweging te nemen. Zij die er altijd waren, er altijd zijn en ook altijd zullen blijven, ik hou onvoorwaardelijk van deze twee bijzondere, liefdevolle en intelligente mensen, Raphael en Carmen!
Natuurlijk wil ik ook alle mensen bedanken die de moeite nemen om te reageren op mijn blogs en vlogs en mij inspireren om verder te gaan. Die met mij delen dat zij “iets” kunnen met mijn inzichten en het perspectief dat daardoor is ontstaan. De keuze om het te delen en er iets mee te doen, geweldig!
Samen maken wij de wereld mooier!
Met heel veel vertrouwen stap ik de nieuwe fase in en weet, voel en geloof dat het fantastisch gaat zijn, want……… jullie zijn erbij!
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie