Ja, ik heb het boek van dr. Brené Brown ook in mijn boekenkast staan. En heel eerlijk weet ik niet of ik het ooit helemaal gelezen heb. Wel weet ik dat de titel me enorm in de greep heeft op dit moment. Het houdt me op verschillende lagen bezig, want wat precies is de kracht van de kwetsbaarheid en hoe pas je het dan toe. Bij het schrijven van mijn vorige blog heb ik me heel kwetsbaar opgesteld en dat heb ik in de reacties die ik daarop kreeg ook teruggekregen. Kwetsbaarheid wordt vaak verward met onzekerheid of schaamte (dat weet ik nog wel van dr. Brené Brown), Ik begin steeds vaker te ervaren dat je kwetsbaarheid een heel krachtig iets is in de verbinding tot een ander. Je laat de ander zien wat je werkelijk bezighoud en wanneer je je kwetsbaar opstelt die ander ook volledig vertrouwd met al je imperfecties. In de wereld waarin we leven “moet” namelijk altijd alles perfect zijn en waarom eigenlijk. En wie bepaald dan eigenlijk wat precies perfect is.
In mijn wereld ben jezelf degene die bepaald of je perfect bent of zoals ik het zou zeggen, hoe de beste versie van jezelf eruit ziet. Voor mij is de beste versie van mezelf een vrouw die dicht bij zichzelf kan blijven, die staat waarin ze gelooft en altijd probeert oordeelloos naar een ander te kijken. Natuurlijk ben ik niet perfect (whahaha) en oordeel ik ook wel eens, soms bewust en soms onbewust. Soms in een overmoedig bui ga ik te ver om te blijven staat waar ik in geloof. Ik geloof er namelijk in dat iedereen altijd eerst naar zichzelf kijkt, dat hij of zij reageert vanuit zijn of haar hart en openstaan voor de vragen die in mijn optiek helpen om je hart open te zetten. En voor mij zit daar altijd een “heilig moeten” in om mensen zover te krijgen om het ook te doen of ze nu willen of niet. Ik kan dan best wel overtuigend zijn, ik accepteer dan bijna niet dat iemand het niet doet. Grappig he, dan laat ik helemaal geen ruimte voor een keuze, die keuze heb ik dan namelijk al gemaakt. Inmiddels ben ik me best wel bewust dat ik dat kan doen en dat ik daar best wel ik kan overdrijven. Ik loop er dan tegenaan dat ik als te absoluut over kom. Ik zal dat niet ontkennen, het is een valkuil voor mij van mijn kwetsbaarheid dat ik het zo krachtig inzet dat het voor een ander voelt als geen ruimte. Soms ziet het er dan ook uit alsof ik alles “weet”, wat voor mij dan wel weer verwarrend is omdat het echt vanuit een diepgeworteld gevoel komt. Het komt uit mijn gevoel om de wereld mooier te maken door mensen bewust te laten zijn van wie ze werkelijk zijn. Dat er dan meer overeenkomsten zijn dan verschillen wanneer we onszelf werkelijk laten zien. En als er geen verschillen meer zijn, vervagen belangen, vervaagt macht en is de angst zo goed als overbodig geworden.
Het lijkt wel of mensen dat verleerd zijn, dat ze zo geprogrammeerd zijn om het altijd maar te doen dat alles goed is terwijl dat eigenlijk niet zo is, dat er geen ruimte meer is voor kwetsbaarheid. Dat ze zich kosten wat het kost beter voor doen dan ze werkelijk zijn. Dat ze zich graag afmeten aan andere en dan graag benadrukken dat ze beter zijn dan die ander. Vaak creëren we tegenstellingen om daarmee de verschillen te benadrukken en wanneer er verschillen zijn is er ook de angst, die macht in positie brengt. Kijk maar eens om je heen de mensen die momenteel het nieuws domineren zijn mensen met macht, die door verschillen te benadrukken, angst voor het onbekende gebruiken om de eigen macht te vergroten. Iedereen kan voor zichzelf invullen hoe dat werkt en wie ze hierbij in gedachten hebben.
Het is ook dichter bij jezelf, kijk maar naar je eigen omgeving, ken jij mensen die je kleiner maken dat je eigenlijk wilt zijn. Zijn er mensen die altijd alles buiten zichzelf leggen of….. ben jij zelf iemand die alles buiten zichzelf legt. Het vraagt iets van je eigen kwetsbaarheid om in te zien dat jij zelf degene bent die het makkelijker vindt om het buiten zichzelf te leggen dan het bij jezelf te houden. Je maakt je dan druk om van alles en iedereen, behalve om jezelf. Doe je het omdat je bang bent voor wat je tegenkomt of ben je het je nog niet zo bewust dat je het doet. De laatste vraag is wel een lastige want als je het je niet bewust bent dan heb je ook geen keuze om het te veranderen. Je zou het kunnen merken wanneer mensen je irriteren of je frustreren, je zou kunnen kijken wat dat over jou zegt. Probeer het niet gelijk neer te leggen bij een ander, probeer het voor een paar tellen bij je te houden. Neem even de tijd om dat gevoel te onderzoeken. Dit doe je om al je aandacht aan dat gevoel te geven, luister naar wat het je te vertellen hebt. Het helpt daarbij als je even alle voor ingenomen overtuigingen achterwegen laat en alles wat er naar bovenkomt naar boven laat komen. Waarschijnlijk zijn het meer vragen dan antwoorden, vertrouw er maar op dat de antwoorden vanzelf gaan komen, forceer het niet. Neem je tijd en laat het gevoel maar even toe, vaak negeer je dat gevoel omdat je er liever van wegloopt, omdat het ongemakkelijk voelt. Maar ben je bereidt om te kijken waar je dan van wegloop of van wie je dan wegloopt? Je hoeft er niet gelijk iets mee, het helpt je om te begrijpen wat je beweegt en waar je misschien nog iets te leren hebt. Laat de gevoelens maar even voor wat het is, realiseer je dat wanneer je het voelt, het iets van jou zelf is en als het van jou is kan je het aan. Dus de angst dat wat je ook voelt groter is dan je aankan, geloof ik niet zo want het is al van jou! Bovendien zijn er genoeg mensen om je heen die je door het proces van jezelf vinden en je kwetsbaar openstellen kunnen begeleiden, faciliteren of helpen als je ze maar toelaat.
Hoe mooi zou onze wereld zijn wanneer we ons kwetsbaar kunnen openstellen en mensen werkelijk kunnen toelaten tot wie je echt bent (al weet je je dat soms zelfs niet helemaal te herinneren wie je bent). Iedere dag leer ik weer een beetje meer over mezelf, door me kwetsbaar open te stellen en de mensen in mijn omgeving die mij hun ogen lenen om te zien dat door mijn kwetsbaarheid ook al mijn valkuilen, keerpunten en waanzinnige inzichten er mogen zijn. Dankbaar voor het feit dat ik mijn ogen durf te lenen om je vervolgens mee te nemen door mijn valkuilen, keerpunten en inzichten in al mijn kwetsbaarheid te delen, ik voel dat dat mijn grootste kracht is.
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie