Wanneer alles wat voor mij zo gewoon lijkt, zo ongewoon voor jou is… Jarenlang had ik deze man op een voetstuk gezet (ja ja dat had ik natuurlijk niet moeten doen want je weet wel wat de volgende stap is) en daar flikkerde hij een paar dagen geleden volledig van af. Of liever gezegd werd zijn ego zo zichtbaar en was die zo kwaad en zo ver van liefde, dat ik geen verbinding meer met hem kon maken. Hij werd compleet verblind en gevangen genomen door zijn ego. Het ego wilde gelijk en heeft hij uiteindelijk natuurlijk ook gelijk gekregen. Waar ik in het verleden me nog wel een schuldig voelde en het me aantrok, deed ik dat deze keer niet. De strijd met zijn ego, zijn verleden, zijn onverwerkte pijnt waar hij zo graag voor wegloopt of in zwelgt, zijn plek van moeite alles werd zo helder voor mij. Dit was namelijk niet de man, het was zijn ego die het beste van hem overnam. Ik herken dat wel, want wanneer je mijn blogs terugleest waren de meeste inzichten na een botsing met mijn eigen ego, ik noem het dan mijn plek van moeite. Ik ga niet meer mee in zijn boze wereld en zijn onnavolgbare strijd om zijn gelijk. Hij mag het hebben want het is tenslotte van hem en heeft helemaal niets met mij te maken.
Welk inzicht dit mij geeft:
Je moet eerst je ego (willen) herkennen voor je er iets mee kan. De mogelijkheid onder ogen durven komen dat het gelijk je niet altijd het geluk geeft waar je op hoopt. Je kunt in overweging nemen dat iedereen een ego heeft. Een ego is namelijk een onderdeel van je geworden wat vooral ontstaan is uit nare ervaringen of overtuigingen/meningen van een ander die je bent gaan geloven. Dit jij bent gaan geloven! Het ego wordt getriggerd wanneer iemand je iets verteld wat je raakt. Bijvoorbeeld dat je bot of onsympathiek bent, natuurlijk is dat heel vervelend om te horen. Maar kun je zien en voelen wat het werkelijk bij je raakt? Wat maakt dat je het geloof dat je dat bent? Zou het zo kunnen zijn dat het een ervaring uit het verleden bevestigd en dat je het daarom niet “leuk vind”?. Het is lastig om uit te leggen wanneer je ego al zo lang bij je is en je bent gaan identificeren met je ego. Wat als je het niet langer geloofd en dat je er een andere gedachten tegenover zet? Ik mijn zoektocht heb ik het belemmerende overtuigingen genoemd en op het moment dat het blijft hangen of dat mij raakt, dat het mijn plek van moeite is. Mijn wereld staat echt op zijn kop dat jij dat niet ziet zoals ik dat zie, dat het iets van jou is. Dat jij niet ziet dat jij je ego je patronen en belemmerende overtuiging bent geworden, dat die je weghouden met je eigen kern, je eigen IK. En dat je eigen IK alleen maar uit liefde bestaat en al het andere is ontstaan uit ervaringen en meningen van anderen die jijzelf tot je identiteit hebben gemaakt. Je hebt me laten zien hoe moeilijk het concept van een ego is, als je zo overtuigt bent van je ego, je eigen waarheid. Ik gebruik dan veel woorden die geen grond vinden omdat het zo niet jouw wereld is, niet past bij jouw ego. Je zult ervan overtuigt zijn dat ik je wil overtuigen van mijn waarheid, van mijn kijk. Misschien heb je dan wel gelijk, maar mijn overtuiging komt niet uit mijn ego, het komt uit de liefde die ik voor je voel. Op het moment dat ik dan iets bij je ego raak, komt er een gevecht en ipv het bij jezelf te houden en projecteer je dat op mij. Dat gevecht kost energie, het gevecht is (onbewust) met je ego en niet met mij. Het loslaten van je ego (patronen en overtuigingen) kost energie, iets wat heel lang je comfort-zone was, die ik nu ter discussie heb gesteld, althans zo zul jij het zien. Dat mag, je voelt ook wel dat het daar wringt. De verleiding is groot om bij het ego te blijven, want uiteindelijk kost dat minder energie. Je kiest ervoor om met mij te stoppen, degene die het niet leuk maakt. Ik laat het los. Want hoeveel ik ook van de man die ik heb leren kennen als liefdevol, warm en kwetsbaar ben gaan houden, ik zie ook het ego van hem die mij niet (meer) toelaat. Ik kwam steeds sneller en dichter bij zijn kern en steeds werd het gevecht mijn zijn ego heftiger. Want wat als hij voor de liefde zou kiezen en niet voor de boosheid, somberheid of angst, dan is het ego overbodig geworden. Zoals in mijn eerdere blog aangegeven is mijn inzicht niet om het ego helemaal los te laten want het hoort tenslotte bij jou, maar om je bewust te zijn van je ego en zo te kiezen of je voor vaste patronen kiest of een nieuwe weg inslaat.
In dit hele proces heb ik ook weer veel van mijn eigen ego geleerd. Ik heb er vaak voor gekozen om deze man niet te confronteren met zijn grote ego. Mijn angst was dat ik hem dan zou verliezen, dat hij me niet meer leuk zou vinden, dat is wat mijn ego me wilde doen geloven. Heel even heb ik het toegelaten dat hij mijn ego weer mocht vullen met deze gedachten. Maar ik realiseerde me dat ik niet die persoon was. Je zou kunnen zeggen dat het ego gelijk heeft gekregen want ik heb hem verloren. Waar, maar ik heb vooral mijzelf weer teruggevonden. Ik ben gaan staan voor wie ik werkelijk ben en dat is liefde. Ook al heb ik heb op verschillende manieren geprobeerd mijn kennis en inzichten over te brengen van het ego. Het is me gewoon niet gelukt, want er was geen enkele opening en vertrouwen meer om die mogelijkheid met hem te onderzoeken. Het ego is en was de baas en mijn liefde was en is niet meer zo leuk.
Dat heeft mij sterker gemaakt, ik heb gecheckt; geen littekens erbij, maar de bevestiging van wie ik ben; LIEFDE! In mijn liefde was ik heel dichtbij hem, ik heb de mooie, liefdevolle en kwetsbare man leren kennen die er ook is. Dankbaar voor het compliment.
Ik hoop dat je altijd zult kiezen voor de liefde die in jezelf aanwezig is. Dat er niet zoiets bestaat als “Too much love will kill you….” Want het is liefde die jij bent, liefde is de bron van je bestaan, liefde is waaruit je bent voortgekomen. En als je nu denkt” Nah dat gaat me te ver om alle overtuigingen en patronen overboord te zetten, zodat alleen liefde overblijft, want ……”, zou het dan je ego kunnen zijn die probeert te overtuigen van iets anders…….? En zou je het een keer zo willen zien als ik, dat het ego altijd beredeneert vanuit gebrek, angst en twijfel, het tegenovergestelde van liefde en daar je gedachten beïnvloed? En als je je bewust bent dat die gedachten een deel van jou zijn, dan heb je de keuze welke gedachten jij toelaat en wat jijzelf gelooft om te zien. De keuze is aan jou!
Kus en knuffel,
Monique
PS. Een boekentip: Boek van het zelf, Willem Glaudemans
Geef een reactie