Een frase uit het gelijknamige nummer van Ramses Shaffy. Hiermee sloot mijn opdrachtgever gisteren zijn afscheidsspeech af bij mijn afscheid bij de Gemeente Veenendaal. Het raakte me en ik wil het graag met jullie hier delen:
……En je wordt genegeerd als je ’t anders zou doen.
Alsof je iets ergs had misdreven.
Mens, is dat leven?
Het leven is heerlijk.
Het leven is mooi.
Maar vlieg uit in de lucht.
En kruip niet in een kooi.
Mens, durf te leven.
Met je kop in de hoogte.
En neus in de wind.
En lap aan je laars
hoe een ander het vindt.
Houd een hart vol van warmte.
En van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een vorst.
Wat je zoekt kan geen ander je geven.
Mens, durf te leven.
Wat een ongelooflijk mooi compliment als iemand je dat meegeeft op je afscheid. En het is jullie niet ontgaan dat het wederom een afscheid is. Wanneer je me echt zou kennen zou je weten dat ik heel erg tegen de dag van vandaag heb op gezien, want nu is alles wat er nog niet zo lang geleden was en een zekerheid leek niet meer daar. Voor me ligt een nieuwe toekomst, met heel veel onzekerheden en tegelijkertijd ook heel veel nieuwe en mooie kansen. De verleiding was heel groot om de afgelopen dagen te kijken naar alles wat er niet meer was. Daar wordt je heel verdrietig van en ook al geloof ik er sterk in dat je die gevoelens niet uit de weg moet gaan, het is zeker net zo goed om te kijken wat er nog wel is. Ik ben heel dankbaar dat ik vriend(inn)en heb die er ook vandaag nog steeds zijn en er nog een hele lange tijd zullen zijn, die gewoon mee gaan de nieuwe toekomst in. Ik heb een hele lieve familie waar ik toch elke keer weer op terug kan vallen. Ik heb twee waanzinnig mooie, sterke en lieve kinderen die me iedere keer weer verrassen en verwonderen met hun wijsheid en hun kracht, wat hou ik van die twee!
De week die achter me ligt is er weer veel gebeurd en heb ik op verschillende manieren een reis gemaakt. Ten eerste fysiek, zoals ik al schreef in mijn blog van vorige week. Maar ook een hele intense innerlijke reis. Deze reis heb ik gemaakt aan de hand van het boek van Brandon Bays:”De Helende reis”. Een reis die je meeneemt door de verschillende lagen van je emoties. Brandon heeft mij geleerd dat iedere emotie die je ervaart je iets wil leren, dat er altijd weer een les in zit. Dat wanneer je door de eerste laag van je emoties bent er altijd nog een diepere laag onder zit. Zij heeft het inzicht dat je emoties beter niet uit de weg kan gaan omdat ze je anders “ziek” maken. Onverwerkte emoties kunnen fysieke klachten opleveren. Zij zelf beschrijft in het boek hoe zij haar fysieke klachten heeft overwonnen door haar emoties heen te gaan en daarmee heeft ze zichzelf genezen. Ik ben er van overtuigd geraakt dat we onszelf kunnen genezen wanneer we bereid zijn om te luisteren naar wat de emoties ons te zeggen en vooral te leren hebben. Ik ben zelf met de emoties rondom “loslaten” aan de slag gegaan, gezien mijn situatie een passend thema. Ik ben door de lagen van: niet genoeg zijn gegaan, het geen waarde toevoegen gegaan, het bang zijn om verlaten te worden om uiteindelijk bij de kern te komen. Het gaat nu te ver om de methode helemaal toe te lichten, wel kan ik uit ervaring spreken dat het een hele bijzondere reis is. Voor meer informatie: www.thejourney.com
De tijd van afscheid nemen is nu wel even voorbij, terugkijken op wat is geweest is nu wel even klaar. Met goede moed kijk ik vooruit in het vertrouwen dat mijn toekomst mij net zoveel gaat brengen als het verleden en dat het in het “hier en nu” gebeurd. Nu eerst even een paar dagen vrij en alles een plekje geven in mijn eigen huisje. Ik ben overladen met cadeaus en kaarten en die ga ik eens op mijn gemak lezen en voelen wat er staat. En ik neem het advies van mijn opdrachtgever over:
MENS DURF TE LEVEN!
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie