Dit jaar begin ik mijn blogs met 3 punten waar ik dankbaar voor ben, als reminder hoeveel er is om dankbaar voor te zijn. Het helpt mij in de zoektocht om de beste versie van mezelf te vinden en vooral ook vast te houden.
Onvoorwaardelijk, zonder voorwaarden. Hoe vaak kun je echt zeggen dat je onvoorwaardelijk iets doet? Kun je echt zeggen dat je onvoorwaardelijk voor jezelf kiest? En is dan de keuze ook echt onvoorwaardelijk voor jezelf? Vragen die mij bezig houden, vragen die ik mezelf stel in mijn eigen ont-wikkeling. Mijn ervaring is namelijk dat wanneer ik voor mezelf kies dat behoorlijk veel pijn kan doen. Dat verbaasd me eigenlijk wel want hoe kan dat? Wanneer je voor jezelf kiest zou dat juist goed moeten voelen? Dat is wat iedereen steeds tegen me zegt, zet jezelf op de eerste plaats. Wanneer je onvoorwaardelijk voor jezelf kiest komt het altijd goed. Omdat ik die ervaring toch niet had, ben ik dat eens verder gaan onderzoeken. Ik ben begonnen bij het onvoorwaardelijke. Tijdens dat onderzoek moet ik toch wel bekennen dat onvoorwaardelijk voor mezelf kiezen toch niet zo onvoorwaardelijk was. Ik riep wel heel hard dat ik voor mezelf koos, maar ergens sloop daar wel iets voorwaardelijks in. Een voorbeeld, wanneer ik voor mezelf kies dan verwacht ik dat dat gezien wordt en dat dat gewaardeerd wordt. Sterker nog (on)bewust verwacht ik dan dat ik gered wordt en dat iemand dan voor mij kiest of zoiets. Ik vind het moeilijk om uit te leggen wat er dan bij mij gebeurd! Het is een mechanisme wat ik wel vaker om me heen ziet, het heeft ook een manipulatieve kant. “Doen alsof” je onvoorwaardelijk voor jezelf kiest en dan (on)bewust daarin een verwachting verstoppen. Ik vond deze constatering best heel confronterend. Maar goed wanneer je een patroon ontdekt bij jezelf heb je ook de keuze omdat te veranderen.
Ben mezelf gaan “trainen” om echt los te komen en onvoorwaardelijk voor mezelf te kiezen! Iedere keer wanneer er een verwachting om de hoek komt kijken, die verwachting uitspreken of loslaten. Dat is niet altijd even makkelijk het vraagt wat discipline en wat aandacht. Wat wel mijn ervaring daarmee is dat onvoorwaardelijk voor jezelf kiezen dan mooie dingen oplevert. Geen teleurstelling meer wanneer (on)uitgesproken verwachtingen niet uitkomen. Want er ontstaat ruimte om echt te zien wat mogelijk is en tot mijn grote vreugde is dat dan heel veel! Voor mij is het wel “work in progress”, het is heel bewust zijn en worden van welke verwachting of intentie ik in mijn keuzes leg. Het voelt tegelijkertijd ook heel kwetsbaar om zo bewust te zijn en te worden van de gevoelens achter de gevoelens. Dat niets is wat ik op het eerste moment voel, dat er meer achter schuilt gaat, wanneer ik dieper durf te graven bij mezelf. Ik vind het een intrigerend proces en zie dat ook bij anderen om me heen. Wat ik me soms wel afvraag of en hoe anderen dit proces zien en ervaren. Want wat het voor mij oplevert is dat het veel vrijheid geeft. Het levert veel rust op en het trekt mensen aan die mij echt zien en die ik echt kan zien. Weer zo een “aha moment” waarin je ontdekt dat er zoveel meer in je zit wanneer je bereid bent om daar naar op zoek te gaan. Mooi dat wanneer je je daarvan bewust bent de keuze hebt om dat te veranderen. En het uiteindelijk de ruimte geeft aan nieuwe en bijzondere mogelijkheden. Ik blijf me bewust van mijn gevoel en het gevoel daarachter zodat ik open blijf staan voor alle mogelijkheden die op mijn pad komen!
Kus en knuffel,
Monique
Geef een reactie