Een week geleden mocht ik weer mee doen met een geweldige Challange Day op een middelbare school. Zo een dag is altijd een oplaadpunt voor mij, het is magisch en vol met energie. Een dag met jongvolwassenen, de leiders van de toekomst. Een dag vol herkenning en erkenning een zoektocht naar hoeveel meer we hetzelfde zijn dan verschillend en de reden om elkaar te pesten wegneemt. Een dag waar we “over de streep gaan” een dag waarop we met elkaar “de waterlijn” laten zakken. En dag van verbinding, lachen en tranen alle emoties zijn welkom en komen voorbij, kortom een achtbaan, met iedere keer weer magische momenten. Voor mij was deze dag (ik heb er al een paar mee mogen doen) wederom magisch.
Een van de mooiste momenten is wanneer de jongvolwassenen samen met de volwassen begeleiders over de streep gaan. De vragen ken ik en iedere keer ben ik weer verbaasd hoeveel impact ze hebben op ieder ander moment in mijn leven, iedere keer ontdek ik weer een les. Zo ook deze keer. Bij de vraag: ”ga over de streek als je uit een gescheiden gezin komt”. Ik ging niet over de streep, ik bleef staan. Ik werd me bewust dat ondanks dat ik midden in een scheiding zit ik niet over de streep ging. Het raakte me hoeveel van de jongvolwassenen en volwassenen wel over de streep gingen. Ik merkte dat ik kwaad werd diep vanbinnen, er borrelde iets. Aan het einde van deze activiteit komen we samen in kleine groepjes om met elkaar te bespreken welke ervaringen we hebben opgedaan. We maken dan de voor mij zo geliefde zin af: ”Als je me echt zou kennen zou je weten dat….” Toen ik de beurt kreeg en de zin afmaakte gebeurde er iets met mij en deelde met mijn groepje hoe het mij raakte.
Ja, in formele zin ben ik gescheiden, want ik ben niet meer getrouwd. In de vraag van “over de streep” zat zoveel verdriet en werd zo bevestigd dat scheiden eigenlijk alleen kan leiden tot pijn en lijden. Dat herken ik wel en weet ook wel dat het voor een groep mensen zo voelt en het er ook zo uitziet. Maar wat als ik dat niet zo voel, mag dat dan? Toen het duidelijk was dat mijn huwelijk over was heb ik mezelf voorgenomen dat het “de beste scheiding ooit zou worden”. Voor mij betekende dat heel duidelijk:
Ik durf best toe te geven dat het niet altijd makkelijk is om deze principes na te komen en dat het wel iets vraagt van beide om dit ook te laten werken. En met vallen en opstaan gaat het steeds beter en ontstaat er langzaam maar zeker een nieuwe werkelijkheid waarin we nog steeds een gezin vormen, want de verbinding die er tussen ouders en kinderen is is niet te verbreken. De vorm is alleen anders en het gevoel daarbij is niet meer zoals het ooit was. Ook voel ik hoe anders de omgeving daarnaar lijkt te kijken, het onbegrip dat “je wel wilt scheiden, terwijl je nog steeds een gezin wil vormen” en ook dan krijg ik de opmerking “maak een keuze”. Ik heb voor mezelf een keuze gemaakt en dat is dat ik niet wil “lijden” onder de scheiding en ook mijn kinderen wil laten “lijden” onder de scheiding. Want ik geloof en voel dat het een algemeen aanvaardbare belemmerende overtuiging is, dat scheiden van ouders per definitie “slecht” is voor kinderen. Ik geloof daar niet per definitie in. Het is hoe je als ouders je kinderen door de scheiding leidt wat maakt hoe deze ervaring voor de kinderen een plek krijgt in hun leven en in het leven van de ouders. Het is een keuze tussen een scheiding met je hart of met je hoofd. Nee het is niet allemaal even makkelijk en er komen hobbels op de weg. Je zit niet meer op dezelfde golflengte en de emoties lopen niet parallel aan elkaar. De keuze is natuurlijk aan iedereen zelf en iedereen heeft zijn of haar eigen ervaringen. Het enige wat ik dan vraag is, kun je kijken met je hart of laat je je ego het winnen. Ga je voor je geluk of voor je gelijk? Is een scheiding waar je aan het leiden of aan het lijden bent. Dat is voor iedereen voor zichtzelf.
Ik ben blij dat ik niet over de streep ben gegaan, ik ben trots erop dat ik voor mijn hart durf te kiezen en dat ik onderdeel ben van mijn gezin en dat het goed is dat het nu deze vorm heeft. Rete-spannend om dit te delen want dit is natuurlijk heel anders dan de “onbeschreven regels” dit gelden bij een scheiding. Het is mijn keuze om er zo naar te kijken en ik wens dat het in dit geval ouders “over de streep haal” om zich door deze mogelijkheid te laten inspireren.
Kus en Knuffel
Monique
PS. Hierbij nog een filmpje van de oprichters van Challange Day https://youtu.be/8AAU6Je-BaQ
Geef een antwoord